Na zdjęciu: Zniszczona fasada Gmachu Głównego, wiosna 1945 r. Źródło: Sekcja Historyczna BPG
Na początku kwietnia do Gdańska przybyła Delegacja Ministerstwa Oświaty ds. Politechniki Gdańskiej w składzie: dr Stanisław Turski - przewodniczący, inż. Kazimierz Kopecki, dr Kazimierz Kubik, inż. Franciszek Otto i Stanisław Szymański. Dekretem z dnia 24 maja 1945 r. politechnika została przekształcona w polską państwową szkołę akademicką.
Przystąpiono niezwłocznie do zabezpieczenia i odbudowy budynków uczelni. W sierpniu 1945 r. powołano bibliotekę, w której zasobach znalazły się ocalałe zbiory katedralne oraz starodruki. Rozpoczęła działalność Bratnia Pomoc Studentów Politechniki Gdańskiej, nawiązująca do organizacji przedwojennej. Pierwsza kadra przybyła głównie z politechniki lwowskiej i warszawskiej.
Rektorem został prof. Stanisław Łukasiewicz. Powołano sześć wydziałów, których dziekanami zostali profesorowie: Marian Osiński (Wydz. Architektury), Aleksander Rylke (Wydz. Budowy Okrętów), Włodzimierz Wawryk (Wydz. Chemiczny), Karol Taylor (Wydz. Mechaniczny), Kazimierz Kopecki (Wydz. Elektryczny), Karol Pomianowski (Wydz. Inżynierii Lądowej i Wodnej). Pierwsza kadra nauczająca liczyła 112 osób. Byli wśród nich m.in. profesorowie jak: Władysław Czerny, Mieczysław Dębicki, Władysław Florjański, Maksymilian Tytus Huber, Franciszek Otto, Adolf Polak, Mieczysław Wolfke.
Choć warunki nauczania kadry i studentów były bardzo trudne, nauka rozpoczęła się 22 października 1945 r. Pierwszy wykład wygłosił prof. Ignacy Adamczewski. Jednak z powodu niedogrzania pomieszczeń zarządzono przerwę. Oficjalna inauguracja odbyła się 9 kwietnia 1946 r. w Auditorium Maximum. Zebrani po raz pierwszy w murach Politechniki Gdańskiej wysłuchali pieśni Gaude Mater Poloniae, a wykład inauguracyjny wygłosił prof. M.T. Huber. Rok akademicki 1945/1946 rozpoczęło 1647 studentów.
