autor: Prof. dr hab. inż. Edmund Wittbrodt, prof. zw. PG
Pierwsze lata
Już w styczniu 1945 r. rozpoczęto przygotowania do przejęcia politechniki.
Odbudowa
Uczelnia w znacznej części była zniszczona. Najbardziej ucierpiał gmach główny – 60 proc. jego kubatury uległo zniszczeniu.
Rozbudowa uczelni
Rozbudowa uczelni stała się konieczna wraz z wzrostem liczby studentów. Pod koniec lat czterdziestych oddano do użytku Laboratorium Wysokich Napięć i Przyrządów Rozdzielczych.
Byli studenci Polacy
Choć tradycje, do których nawiązywała Politechnika Gdańska związane były głównie z kadrą profesorską przybywającą z politechniki lwowskiej i warszawskiej, duże znaczenie miała kadra związana z uczelnią w okresie przedwojennym.
Związki z gospodarką
Politechnika wywarła ogromny wpływ na odbudowę i rozwój Gdańska i regionu. Wydz. Budowy Okrętów działał na rzecz okrętownictwa, żeglarstwa i rybołówstwa, a pozostałe wydziały – budownictwa i architektury, mechaniki, chemii i energetyki.
Okresy trudne
W historii Politechniki Gdańskiej były okresy trudne związane z czynnym zaangażowaniem pracowników i studentów w sprawy społeczno-polityczne kraju, a także w działalność opozycyjną w latach 1945-1989.
Zmiany organizacyjne
Rozwój uczelni wymagał wielu zmian organizacyjnych. Obok wydziałów powołanych w 1945 r., utworzono Wydz. Inżynierii Rolnej, przekształcony w Wydz. Agrotechniczny (zlikwidowany w 1952).
Studenci
Na początku było 1647 studentów. Ich liczba zaczęła szybko wzrastać. W 1956 r. studentów było 6752. Jednak w okresie kryzysów społeczno-politycznych oraz w związku z sytuacją absolwentów na rynku pracy ich liczba malała.