Dyscyplina naukowa: chemia, fizyka
Doktor honoris causa PG – 1985 roku
Promotor: prof. dr hab. inż. Jan Dobrowolski
Urodził się 3 sierpnia 1921 roku w Strasburgu.
Studia wyższe ukończył w 1943 roku na Wydziale Nauk Naturalnych Uniwersytetu w Strasburgu, gdzie uzyskał stopień doktora. Był uczestnikiem ruchu oporu we Francji, został aresztowany w 1943 roku i zesłany do obozu koncentracyjnego w Buchenwaldzie i Dora-Mittelbau (1943–1945).
W latach 1949–1953 pracował na Uniwersytecie Paryskim, w latach 1953–1956 na Uniwersytecie w Hanoi i Sajgonie, w latach 1956–1960 na Uniwersytecie w Rennes, gdzie stworzył laboratorium chemiczne.
W 1958 roku otrzymał tytuł profesora.
W latach 1960–1994 pracował na Uniwersytecie w Bordeaux, gdzie w latach 1960–1985 był organizatorem i kierownikiem Instytutu Chemii Ciała Stałego, dyrektorem laboratorium chemii w Centre National de la Recherche Scientifique (CNRS).
W 1994 roku przeszedł na emeryturę.
Autor kilkudziesięciu publikacji na temat struktury tlenków i fluorków i zmian właściwości metali pod wpływem optyki, magnetyzmu i elektryki.
Stworzył szkołę naukową struktury i właściwości fizycznych atomu i wykorzystania w przemyśle.
W latach 1982–1986 był przewodniczącym sekcji, a w latach 1988–1996 członkiem Rady Naukowej w CNRS.
Był członkiem akademii nauk m.in.: Akademii Nauk Związku Socjalistycznych Republik Radzieckich (Rosji), Polskiej Akademii Nauk, Bułgarskiej Akademii Nauk, Akademii Nauk we Francji, The World Academy of Science, Szwedzkiej Akademii Królewskiej, Akademii Europejskiej, Indyjskiej Akademii Nauk.
Został także wyróżniony godnością doktora honoris causa Politechniki Gdańskiej 22 października 1985 roku za: „wiedzę w pracy naukowej, nowoczesne technologie w pracy badawczej i edukacji technicznej oraz współpracę w międzynarodowym kształceniu i edukacji”. Doktor honoris causa Akademii Górniczo-Hutniczej (1989) i Uniwersytetu Friedricha Schillera w Jenie. Był profesorem honorowym Chińskiej Akademii Nauk.
Został odznaczony Krzyżem Oficerskim Legii Honorowej Republiki Francuskiej, francuskim Krzyżem Wojennym 1939–1945, Medalem Czechosłowackiej Akademii Nauk, Medalem Niemieckiego Towarzystwa Chemicznego oraz innymi odznaczeniami państwowymi, wojskowymi i zagranicznymi.
Zmarł 7 stycznia 2017 roku w Bordeaux.
Bibliografia
- W. Pötsch, A. Fischer, W. Müller, Lexikon bedeutender chemiker, Leipzig 1988
- M. Tournoux, Special issue in honor of Paul Hagenmuller, w: Journal of solid state chemistry, 162, nr 2, San Diego 2001
- Wydział Chemiczny Politechniki Gdańskiej 1945–2010, red. E. Klugmann-Radziemska, Gdańsk 2010
- 75 lat Akademii Górniczo-Hutniczej im. Stanisława Staszica w Krakowie, Kraków 1994
- http://www.academie-sciences.fr/en/Liste-des-membres-de-l-Academie-des-sciences-/-H/paul-hagenmuller.html
- http://historia.agh.edu.pl/wiki/Paul_Hagenmuller
- https://www.whoswho.fr/decede/biographie-paul-hagenmuller_620