Dyscyplina naukowa: mechanika, energetyka, turbiny parowe i spalinowe
Sprawował urząd rektora w latach 1951-1954
Urodził się 16 sierpnia 1903 r. w Nisku nad Sanem. Był uczestnikiem obrony Lwowa w 1920 r., wojny obronnej w 1939 r. oraz żołnierzem Związku Walki Zbrojnej i Armii Krajowej podczas II wojny światowej.
Studia wyższe ukończył w 1929 r. na Wydziale Mechanicznym Politechniki Lwowskiej, uzyskując tytuł inżyniera mechanika. Na wydziale tym uzyskał w 1935 r. doktorat, a w 1938 r. habilitację. W 1939 r. został tamże powołany na stanowisko docenta.
W latach 1927–1945 pracował na Politechnice Lwowskiej w Katedrze Mechaniki Technicznej, później Katedrze Turbin Parowych i Gazowych. Pełnił funkcję kierownika Katedry Teorii Mechanizmów i Maszyn (1939–1941) oraz kierownika Katedry Turbin Parowych i Gazowych (1944–1945). W latach 1947–1949 był kierownikiem Katedry Turbin Politechniki Wrocławskiej, a w latach 1947–1952 dyrektorem Biura Turbinowego Zjednoczenia Przemysłu Maszynowego w Gdańsku.
W 1945 r. rozpoczął pracę na Politechnice Gdańskiej, na której pełnił funkcje: w latach 1945–1973 kierownika Katedry i Zakładu Turbin Parowych i Gazowych, w latach 1950–1951 dziekana Wydziału Budowy Okrętów oraz w latach 1951–1954 rektora. Tytuł profesora nadzwyczajnego otrzymał w 1945 r., a profesora zwyczajnego w 1949 r. Był członkiem korespondentem i członkiem rzeczywistym Polskiej Akademii Nauk.
Pełnił wiele funkcji poza Politechniką Gdańską: w latach 1949–1953 był dziekanem Wydziału Budowy Okrętów Wieczorowej Szkoły Inżynierskiej Naczelnej Organizacji Technicznej w Gdańsku, w r. 1953 założycielem, a w latach 1953–1970 dyrektorem Zakładu Maszyn Wirnikowych Polskiej Akademii Nauk przekształconego w 1956 r. w Instytut Maszyn Przepływowych PAN. Był również przewodniczącym Oddziału Gdańskiego PAN oraz inicjatorem i długoletnim przewodniczącym Kapituły Nagrody Naukowej Miasta Gdańska im. Jana Heweliusza. W 1973 r. przeszedł na emeryturę.
Autor ponad 250 publikacji, w tym 9 samodzielnych książek, na temat maszyn przepływowych, mechaniki maszyn oraz turbin parowych i gazowych. Konstruktor pierwszej polskiej turbiny parowej. Współautor kilku patentów. Promotor 37 doktorów.
Był członkiem Komitetu Budowy Maszyn Polskiej Akademii Nauk (wiceprzewodniczący), Komitetu Termodynamiki i Spalania PAN, Komitetu Energetycznego PAN, Lwowskiego Towarzystwa Politechnicznego, Gdańskiego Towarzystwa Naukowego (prezes w latach 1971–1973, prezes honorowy), ponadto członkiem Rady Naukowej Instytutu Budownictwa Wodnego PAN.
Laureat indywidualnej Nagrody Państwowej I stopnia w 1980 r., został także wyróżniony godnością doktora honoris causa Politechniki Gdańskiej w 1978 r. i Politechniki Poznańskiej w 1987 r. W 2003 r. Instytut Maszyn Przepływowych PAN w Gdańsku nazwano Jego imieniem.
Został odznaczony Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski oraz innymi odznaczeniami państwowymi, resortowymi, regionalnymi, wojskowymi i zagranicznymi. Zmarł 9 lutego 1993 r. w Gdańsku.
Rektorzy i prorektorzy Politechniki Gdańskiej 1904-2014, red. B.Mazurkiewicz, Gdańsk 2014