Profesor Emeritus Politechniki Gdańskiej.
Absolwent Wydziału Chemicznego Politechniki Gdańskiej. Profesor Politechniki Gdańskiej, pracownik nauki, nauczyciel akademicki, specjalizujący się w chemii analitycznej oraz analizie zanieczyszczeń środowiska.
Marek Biziuk urodził się 25 czerwca 1947 roku w Sokółce. Studia wyższe ukończył w 1969 roku na Wydziale Chemicznym Politechniki Gdańskiej, uzyskując tytuł magistra inżyniera chemika w zakresie Technologii Chemicznej. W latach 1969–2018 był zatrudniony w Katedrze Chemii Analitycznej Wydziału Chemicznego Politechniki Gdańskiej, kolejno jako asystent stażysta (1969-1970), asystent (1970-1971), starszy asystent (1971-1977), adiunkt (1977-1997), profesor nadzwyczajny (1997-2007) oraz profesor zwyczajny (2007-2018). W 2018 roku przeszedł na emeryturę. Na Wydziale Chemicznym PG uzyskał stopień doktora nauk technicznych (1977), stopień doktora habilitowanego nauk chemicznych w zakresie chemia (1995) oraz tytuł naukowy profesora nauk chemicznych (2001).
W tym okresie odbył staż przemysłowy w Instytucie Badań Jądrowych w Warszawie (w 1977 - 6 miesięcy) oraz staż (Postdocoral Fellow) w Technical University Gheorgiu-Dej w Bukareszcie (12.1978-05.1979). Od maja 1987 roku do września 1987 pracował jako profesor wizytujący w Ecole Nationale Superieure de Chimie w Tuluzie, a od lipca 1992 do grudnia 1992 w Instytucie Badań Morza (IFREMER) w Nantes jako stypendysta Ministerstwa Badań i Technologii Rządu Francuskiego.
Na Politechnice Gdańskiej sprawował między innymi funkcje: pełnomocnika Rektora d/s Programów Edukacyjnych Unii Europejskiej ERASMUS (od 1997 do 2008 roku - wprowadzenie i zorganizowanie programu), członka Senackiej Komisji ds. Kształcenia (2005–2008) oraz przewodniczącego Komisji Dyscyplinarnej ds. Nauczycieli Akademickich na PG (2012-2016). Był także członkiem Komitetu Chemii Analitycznej PAN (2008-2020), członkiem Komitetu Badań Morza (2012-2016), członkiem Zespołu ds. Nauczania Chemii Analitycznej Komitetu Chemii Analitycznej PAN od 1996, a od 2003 jej przewodniczącym, członkiem Polskiego Komitetu Normalizacyjnego komisji NKP nr 122 ds. Jakości Wody (1994–2008), członkiem Gdańskiego Towarzystwa Naukowego, a od 2007 do 2018 wiceprzewodniczącym III Oddziału GTN (matematyka, fizyka chemia).
W swych badaniach zajmował się początkowo analizą elementarną związków organicznych będąc współautorem metody oznaczania azotu, wodoru i chlorowca, a także współkonstruktorem aparatów do oznaczania węgla, wodoru, azotu i chlorowców. Jest także współautorem techniki TLHS wykorzystywanej do oznaczania lotnych związków chlorowcoorganicznych. W dalszym etapie pracy naukowej zajmował się analityką zanieczyszczeń środowiska, szczególnie wód do spożycia i wód powierzchniowych (w tym morskich) trwałymi związkami organicznymi oraz metalami ciężkimi. Część Jego prac naukowych poświęcona jest badaniom występowania pestycydów w różnych elementach środowiska oraz oznaczaniu zanieczyszczeń żywności, szczególnie pochodzenia morskiego. Pozostałe obszary badań to wpływ zakładów przemysłowych na zanieczyszczenie ich otoczenia, wykorzystanie biomarkerów do oceny zagrożeń wynikających z zanieczyszczenia środowiska, oznaczanie substancji biologicznie czynnych (narkotyków i dopalaczy) w organizmie człowieka, poszukiwanie w smółce niemowlęcej związków (biowskaźników) wskazujących na spożywanie w trakcie ciąży alkoholu przez matkę oraz chemometria.
Autor lub współautor ponad 200 publikacji, 20 rozdziałów w książkach i około 200 wystąpień na konferencjach krajowych i zagranicznych. Wypromował 14 doktorów.
Aktywny w działalności społecznej na rzecz Stowarzyszenia Absolwentów Politechniki Gdańskiej. W 2018 roku został wyróżniony tytułem Profesor Emeritus Politechniki Gdańskiej.
Za działalność naukową i dydaktyczną wyróżniony między innymi: Medalem Komisji Edukacji Narodowej, Złotym Krzyżem Zasługi, Złotym Medalem za Długoletnią Służbę oraz Medalem 60. lecia Stowarzyszenia Inżynierów i Techników Polskich w USA. Jest Honorowym Obywatelem Gminy Sokółka.