Darowicki Kazimierz | Politechnika Gdańska

Treść strony

Darowicki Kazimierz

Laureat Nagrody Naukowej Miasta Gdańska im. Jana Heweliusza (2016).
Absolwent Wydziału Chemicznego Politechniki Gdańskiej. Pracownik nauki, praktyk, elektrochemik, profesor Politechniki Gdańskiej, specjalista w dziedzinie korozji i inżynierii materiałowej, twórca dynamicznej elektrochemicznej spektroskopii impedancyjnej. Wyróżniony Medalem im. Ignacego Mościckiego Polskiego Towarzystwa Chemicznego. Osobowość Politechniki Gdańskiej (2021).

Kazimierz Darowicki urodził się 29 sierpnia 1955 roku w Gdańsku. Studia wyższe ukończył w  czerwcu 1981 roku, ale już wcześniej, w  marcu, został zatrudniony na Wydziale Chemicznym Politechniki Gdańskiej. W  1991 roku uzyskał stopień naukowy doktora nauk technicznych, habilitację w roku 1995, a tytuł profesora nauk technicznych w 1999. Z Wydziałem Chemicznym jest zawodowo związany przez cały okres dotychczasowej aktywności zawodowej, tu przeszedł kolejne szczeble rozwoju, aż do stanowiska profesora zwyczajnego i kierownika utworzonej przez siebie w 1996 roku Katedry Elektrochemii, Korozji i Inżynierii Materiałowej. Katedra ta jest afiliowanym członkiem Europejskiej Federacji Korozyjnej i obecnie cieszy się opinią jednej z największych i najbardziej znaczących korozyjnych jednostek naukowo -dydaktycznych na świecie.

Z jego inicjatywy powstały na Politechnice Gdańskiej także nowe kierunki studiów, kierunki dyplomowania, studia podyplomowe oraz międzynarodowe kursy specjalistyczne. Te ostatnie zostały powołane we współpracy z  Ministerstwem Transportu, Budownictwa i  Gospodarki Morskiej oraz Urzędem Dozoru Technicznego. Kursy uzyskały akredytacje Det Norskie Veritas Germanischer Lloyd i Polskiego Rejestru Statków, wydawane certyfikaty inspektorskie honorowane są na całym świecie, a katedra uzyskała status Morskiej Jednostki Edukacyjnej.

Przez dwie kadencje prof. Kazimierz Darowicki był prezesem Polskiego Stowarzyszenia Korozyjnego. Reprezentował Polskę w Światowej Radzie Korozji i w Europejskiej Federacji Korozyjnej. Przez wiele kadencji pracował w  różnych zespołach Komitetu Badań Naukowych, Ministerstwa Nauki i Szkolnictwa Wyższego, Narodowego Centrum Badań i Rozwoju, Narodowego Centrum Nauki i Komitetu Ewaluacji Jednostek Naukowych. Pełnił między prof. dr hab. inż. Kazimierz Darowicki innymi funkcję kierownika paneli recenzentów, przewodniczącego Zespołu Specjalistycznego Nauk Ścisłych i Technicznych ds. grantów naukowych i przewodniczącego Zespołu Ewaluacji Jednostek Naukowych. Jego aktywność wykracza daleko poza granice Polski. Jest ekspertem naukowym Flamandzkiej Fundacji Naukowej „Methusalem”, Francuskiej Narodowej Agencji Badawczej oraz Europejskiej Agencji Wykonawczej ds. Badań Naukowych.

Profesor Kazimierz Darowicki wypromował 22 doktorów, a ośmioro jego wychowanków uzyskało stopień naukowy doktora habilitowanego. Jest autorem lub współautorem ponad 500 publikacji, z których ponad 200 to prace zamieszczone w czasopismach skatalogowanych przez Instytut Informacji Naukowej (ISI Web of Science). W uznaniu jego dokonań w 2016 roku Kapituła Nagrody Naukowej Miasta Gdańska przyznała mu statuetkę Jana Heweliusza.

W  ramach prac badawczych rozwija problematykę nieliniowych pomiarów impedancyjnych i  pomiarów impedancyjnych w  warunkach niestacjonarnych. Zajmuje się analizą harmoniczną i analizą czasowo-częstotliwościową. Jego podstawowym osiągnięciem jest opracowanie podstaw teoretycznych dynamicznej elektrochemicznej spektroskopii impedancyjnej (DEIS) oraz jej wprowadzenie do praktyki pomiarowej. Ta oryginalna metoda pomiarowa stworzyła nowe, unikatowe możliwości badawcze, łamiąc podstawowe ograniczenie klasycznej spektroskopii impedancyjnej, jakim jest stacjonarność badanego układu. Metoda DEIS została z powodzeniem zaimplementowana do badań mechanizmów i kinetyki procesów elektrochemicznych i korozyjnych, warstw pasywnych, impedancyjnego mapowania powierzchni i lokalnych pomiarów nanoimpedancyjnych. Metoda DEIS jest skutecznym narzędziem w  badaniach ogniw elektrochemicznych i ogniw paliwowych oraz ich stosów. Na tym polu badawczym prof. Kazimierz Darowicki współpracuje naukowo z takimi światowymi potentatami jak German Aerospace Center (DLR), Center for Solar Energy and Hydrogen Research Baden-Württemberg (ZSW) wspieranymi przez firmy PowerCell Sweden AB i Impact Clean Power Technologies Poland.

Cechą wyróżniającą jego aktywność jest dbałość o rozwój stosowanej strony badań naukowych. Działalność utylitarna ogniskuje się wokół antykorozyjnej ochrony powłokowej, ochrony elektrochemicznej, monitorowania i diagnostyki korozyjnej. Zrealizował z  pracownikami katedry ponad 400 zleconych badań i ekspertyz dla różnych firm i koncernów krajowych i zagranicznych.

Do głównych osiągnięć praktycznych profesora i  jego zespołu należy między innymi ochrona przed korozją instalacji odsiarczania spalin oraz opracowanie i wdrożenie do praktyki metody szybkiej oceny stanu wykładzin polimerowych w Elektrowni Bełchatów. Innym oryginalnym osiągnięciem było opracowanie metody oceny wpływu prądów błądzących na infrastrukturę podziemną Mazowieckiej Spółki Gazowniczej i wdrożenie ochrony katodowej platformy wydobywczej Petrobaltic SA. Jeśli chodzi o monitorowanie korozyjne, to głównym osiągnięciem grupy badawczej z katedry było opracowanie i wdrożenie bezobsługowego systemu monitorowania korozji instalacji wody w Gdańsku i Krakowie. Dużym sukcesem zakończyły się prace badawcze nad wdrażaniem systemów zarządzania korozją w Grupie LOTOS SA i PKN Orlen SA oraz prace badawcze nad wprowadzeniem systemów ochrony przed korozją w  KGHM Polska Miedź SA. Ta działalność została uhonorowana w  2016 roku Medalem im. Ignacego Mościckiego, nadawanym przez Polskie Towarzystwo Chemiczne w uznaniu dokonań technologicznych.

Działalność naukową prof. Kazimierza Darowickiego cechuje zrównoważony rozwój pomiędzy badaniami podstawowymi i badaniami stosowanymi. Te dwie aktywności przenikają się wzajemnie, sprzęgają zwrotnie i  stanowią koło zamachowe jego pracy na Wydziale Chemicznym Politechniki Gdańskiej.

W 2021 roku wyróżniony tytułem „Osobowość Politechniki Gdańskiej”.