Profesor Emeritus Politechniki Gdańskiej.
Absolwentka Wydziału Chemicznego Politechniki Gdańskiej. Profesor Politechniki Gdańskiej, pracownik nauki, nauczyciel akademicki, specjalistka w dziedzinie technologii detergentów i układów zdyspergowanych oraz technologii ochrony środowiska.
Krystyna Bożena Mędrzycka urodziła się 26 stycznia 1943 roku w Brześciu nad Bugiem. Po ukończeniu w Malborku szkoły podstawowej (1956) i Liceum Ogólnokształcącego (1960) podjęła studia wyższe na Wydziale Chemicznym Politechniki Gdańskiej, uzyskując w 1965 roku tytuł magistra inżyniera chemika w specjalności środków spożywczych. Stopień doktora nauk technicznych uzyskała w 1973 roku, a doktora habilitowanego w zakresie technologii chemicznej w 1991 roku. W 2002 roku otrzymała z rąk prezydenta RP tytuł profesora nauk technicznych.
Cały przebieg pracy zawodowej profesor Krystyny Mędrzyckiej związany jest z Wydziałem Chemicznym Politechniki Gdańskiej. Po ukończeniu studiów, w 1965 roku rozpoczęła na tym Wydziale pracę jako asystent stażysta w Katedrze Technologii Tłuszczów. Kolejno była zatrudniana na stanowiskach asystenta (1966-1968), starszego asystenta (1968-1973), adiunkta (1973-1996). Od 1996 roku była zatrudniona na stanowisku profesora nadzwyczajnego Politechniki Gdańskiej (z przerwą od czerwca 2001 do marca 2002, gdy była zatrudniona na stanowisku adiunkta z habilitacją). Od 1999 do 2007 była kierownikiem Katedry Technologii Tłuszczów i Detergentów Wydziału Chemicznego, a w okresie od 1996 do 2006 równocześnie kierownikiem Centrum Ochrony Środowiska Politechniki Gdańskiej. Była członkiem Senatu PG w latach 1992-1993 jako reprezentant profesorów i doktorów habilitowanych. W roku 2013 przeszła na emeryturę.
Tematyka badawcza profesor Krystyny Mędrzyckiej początkowo dotyczyła technologii tłuszczów i detergentów, a także zagadnień z zakresu technologii ochrony środowiska. Stworzony przez nią zespół realizował badania, dotyczące separacji zanieczyszczeń z wód i ścieków z sektora spożywczego, ale także ścieków szczególnie uciążliwych. Tematyka ta została poszerzona o nowatorskie metody biologicznego oczyszczania ścieków (między innymi proces Anammox) i zagospodarowania osadów ściekowych, a także remediacji zaolejonych gruntów, z uwzględnieniem fizykochemicznych podstaw tych procesów.
Badania były realizowane w ramach projektów międzynarodowych (Programy PHARE, Visby, ECO-PORTS i innych), we współpracy z wiodącymi jednostkami w Europie między innymi: z Królewską Politechniką w Sztokholmie, Uniwersytetem Roskilde w Danii, Wolnym Uniwersytetem w Berlinie, Politechniką Lwowską, Akademią Nauk we Lwowie. Od 1986 współpracowała z Blekinge Air Quality Association oraz instytutem IVL z Aneboda w Szwecji w zakresie badania stanu zanieczyszczenia wód opadowych w Polsce.
Prowadziła też szerokie badania z zakresu właściwości układów micelarnych z wykorzystaniem najnowocześniejszych metod, przy współpracy z Instytutem Badań Jądrowych w Dubnej oraz Uniwersytetem w Montpellier. Najciekawsze prace dotyczą współadsorpcji surfaktantów z ich mieszanin na różnych granicach faz.
Skutecznie zdobywała środki na prowadzenie badań (kilkanaście grantów ze źródeł krajowych i 6 projektów finansowanych przez Unię Europejską). Z funduszy PHARE-TESSA zorganizowała między innymi studium podyplomowe pt. „Gospodarka odpadami niebezpiecznymi”.
Współpracowała z wieloma zagranicznymi ośrodkami naukowymi z Danii, Wielkiej Brytanii, Irlandii, Niemiec, Francji, Szwecji, Ukrainy i USA, zaś współpraca z jednostkami nienaukowymi i przemysłem zaowocowała różnego typu opracowaniami, mającymi zastosowanie w praktyce. W swym dorobku posiada około 150 publikacji. Ogólnie liczba wszystkich prac udokumentowanych to ponad 340 pozycji.
Profesor Krystyna Mędrzycka wypromowała wielu absolwentów ze stopniem magistra oraz inżyniera (około 130 osób), także w ramach międzynarodowych programów „Baltic University” oraz Sokrates/Erasmus. Uczestniczyła w dokształcaniu nauczycieli w ramach tzw. „Zielonej Akademii”. Wypromowała 9 doktorów nauk technicznych. Była recenzentem 24 rozpraw doktorskich, oraz wielu publikacji do czasopism i wydawnictw naukowych.
Była członkiem kilku organizacji naukowych i stowarzyszeń. Pełniła funkcję sekretarza Sekcji Detergentów Podkomisji Analizy Tłuszczów Komisji Chemii Analitycznej PAN (1971-1972), była członkiem Polskiego Klubu Ekologicznego, Okręg Pomorski Północno-Wschodni (od 1995) oraz Stowarzyszenia Inżynierów i Techników Przemysłu Chemicznego (od 1996), a także członkiem Gdańskiego Towarzystwa Naukowego (od 2002). Reprezentowała Politechnikę Gdańską w Radzie Naukowej Pomorskiego Centrum Badań i Technologii Środowiska (od 2003).
Za osiągnięcia naukowo–badawcze i dydaktyczne wielokrotnie wyróżniana nagrodami Rektora PG. Otrzymała Złoty Krzyż Zasługi (1989), Medal Komisji Edukacji Narodowej (1998), Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (2001), oraz Złoty Medal za Długoletnią Służbę (2009). W 2014 roku została wyróżniona tytułem Profesora Emeritus PG.