Odszedł prof. Lech Kobyliński, doktor honoris causa PG | Politechnika Gdańska

Profesor Lech Kobyliński urodził się 1 maja 1923 r. w Wilnie. Z Politechniką Gdańską związany był od 1945 r., początkowo jako student, a od 1948 r. jako jej pracownik. Tu przeszedł przez wszystkie stanowiska wydziału wyższej uczelni i tu też uzyskał wszystkie stopnie naukowe. W czasie swej wieloletniej pracy na PG, choć działalność profesora daleko wykraczała poza jej mury, dał się poznać jako wybitny naukowiec, inżynier i dobry organizator. Reprezentując przez wiele lat Wydział Okrętowy PG, przyczynił się do podniesienia prestiżu uczelni na forum wszystkich znaczących morskich państw świata.

Profesor współtworzył polską i światową szkołę hydromechaniki okrętu, międzynarodowe przepisy stateczności statków i bezpieczeństwa ruchu morskiego. Skonstruował pierwszy wodolot „Zryw” (1965 r.) i serię eksperymentalnej jednostki na poduszce powietrznej (1960–1966). Na przełomie lat 80. i 90. ubiegłego stulecia aktywnie działał na rzecz powołania Fundacji Bezpieczeństwa Żeglugi i Ochrony Środowiska z siedzibą w Iławie, znanej „Szkołą Kapitanów”. Celem fundacji jest prowadzenie badań i szkolenia z zakresu manewrowania statkami  w powstałym w Iławie w tym okresie – również dzięki staraniom Profesora –  Badawczo-Szkoleniowym Ośrodku Manewrowania Statkami. Ośrodek ten (obecnie na jeziorze Slim w Kamionce koło Iławy) z biegiem lat stał się wiodącym w świecie centrum szkoleniowym, wykorzystującym technikę opartą o duże załogowe modele statków. Ponadto, profesor był m.in. członkiem korespondentem Polskiej Akademii Nauk i sekretarzem naukowym w oddziale PAN w Gdańsku. W latach 1959–2016 przewodniczył Radzie Technicznej Polskiego Rejestru Statków (od 2017 r. honorowy przewodniczący). Był autorem ponad 280 publikacji, promotorem 32 doktorów i współtwórcą 17 patentów.

W czasie II wojny światowej (od 1942 r.) prof. Lech Kobyliński był żołnierzem Gwardii Ludowej (przemianowanej w 1944 r. na Armię Ludową). Uczestniczył w Powstaniu Warszawskim jako dowódca (pseudonim „Konrad”) 4. batalionu „Czwartaków”, walcząc na Woli, Starym Mieście i Żoliborzu. Do lipca 1945 r. pracował w Sztabie Głównym Wojska Polskiego, gdzie awansował do stopnia majora. W latach 1950–1952 służył w Marynarce Wojennej, był wykładowcą Oficerskiej Szkoły Marynarki Wojennej i konstruktorem w Biurze Konstrukcyjnym Stoczni Marynarki Wojennej w Gdyni, gdzie awansował do stopnia komandora porucznika.

Wśród licznych wyróżnień prof. Kobylińskiego znajdują się m.in. godność doktora honoris causa Leningradzkiego Instytutu Budowy Okrętów (1988), Akademii Marynarki Wojennej w Gdyni (1990) oraz  Politechniki Gdańskiej (2004) za: „zasługi w projektowaniu statków, wybitne zasługi za wprowadzenie do nauki wiedzy o hydromechanice okrętu, stateczności statków i bezpieczeństwa ruchu morskiego, aktywną promocję Politechniki Gdańskiej w Polsce i na świecie zwłaszcza z dziedziny: oceanotechniki, nautyki. Był promotorem wielu inżynierów, doktorów, którzy rozwinęli przemysł okrętowy w Polsce. Całe swoje życie jako profesor i obywatel poświęcił dawaniu jak najlepszego świadectwa: prawdzie, najdroższej ojczyźnie i przezwyciężaniu trudności dla dobra narodu polskiego”.

Profesor został odznaczony Orderem Virtuti Militari IV klasy, Krzyżem Walecznych, Krzyżem „Pro Mari Nostro”, Krzyżem Komandorskim z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski oraz innymi odznaczeniami państwowymi, regionalnymi, resortowymi i wojskowymi. Był też laureatem nagrody CEMT (Confederation of European Maritime Technology Association), laureatem Medalu im. A. Kryłowa.

Więcej informacji

Uroczystości pogrzebowe odbędą się w środę, 2 lutego, o godz. 13.30 na cmentarzu Srebrzysko w Gdańsku.