Prof. Edmund Wittbrodt | Politechnika Gdańska

Treść strony

Prof. Edmund Wittbrodt

Edmund Wittbrodt

Dyscyplina naukowa: budowa i eksploatacja maszyn, mechanika

Sprawował urząd rektora w latach 1990-1996

Urodził się 16 listopada 1947 r. w Rumi. Studia wyższe ukończył z wyróżnieniem w 1972 r. na Wydziale Mechanicznym Technologicznym Politechniki Gdańskiej, uzyskując tytuł magistra inżyniera mechanika. W 1972 r. rozpoczął pracę na Politechnice Gdańskiej, w której na Wydziale Budowy Maszyn uzyskał w 1974 r. doktorat, a w 1983 r. habilitację. Na stanowisko profesora nadzwyczajnego został powołany w 1990 r., profesora zwyczajnego w 1996 r. Tytuł profesora otrzymał w 1991 r. Odbył staże naukowe w University of Wales w Wielkiej Brytanii (1976–1977) oraz w uczelniach w Stanach Zjednoczonych, Niemczech, Francji, Belgii, Grecji i Szwecji.

Na Politechnice Gdańskiej pełnił funkcje: prodziekana (1984–1987) i dziekana (1987–1990) Wydziału Budowy Maszyn, a w latach 1990–1996 rektora.

Pełnił liczne funkcje poza Politechniką Gdańską: w latach 1990–1996 przewodniczącego Rady Rektorów Pomorza Nadwiślańskiego, w latach 1994–1996 przewodniczącego Konferencji Rektorów Polskich Uczelni Technicznych, w latach 1996–1999 wiceprzewodniczącego Rady Głównej Szkolnictwa Wyższego,a w latach 2000–2001 ministra edukacji narodowej (był jedynym, jak dotychczas z PG, ministrem konstytucyjnym w resorcie edukacji). Przewodniczył interdyscyplinarnemu zespołowi ds. strategicznych zamawianych programów badań naukowych i podstawowych (2005–2008).

Senator Rzeczypospolitej Polskiej (od 1997), członek komisji senackich: Gospodarki Narodowej; Nauki, Edukacji i Sportu (przewodniczący w l. 1999–2000); Spraw Zagranicznych oraz Spraw Unii Europejskiej (przewodniczący od 2005).

Członek Zgromadzenia Parlamentarnego Rady Europy (1997–2001), wiceprzewodniczący Komitetu Nauki i Technologii, członek Konwentu ds. Przyszłości Europy (2002–2003). W latach 2003–2004 obserwator i poseł do Parlamentu Europejskiego (2003–2004).

Autor i współautor ponad 300 publikacji, w tym 25 książek na temat modelowania złożonych układów mechanicznych, mechaniki, automatyki i robotyki, biomechaniki oraz mechatroniki. Współautor 3 wdrożeń. Współtwórca oryginalnej polskiej metody sztywnych elementów skończonych i autor metody hybrydowej sztywnych i odkształcalnych elementów skończonych w dynamice układów o zmiennej w czasie konfiguracji. Promotor 9 doktorów.

Członek wielu komitetów Polskiej Akademii Nauk, rad naukowych i programowych czasopism naukowych, Polskiego Towarzystwa Mechaniki Teoretycznej i Stosowanej (członek honorowy), Gdańskiego Towarzystwa Naukowego. Jest członkiem Zrzeszenia Kaszubsko-Pomorskiego; współzałożyciel Instytutu Kaszubskiego i Uniwersytetu Trzeciego Wieku w Rumi (2004).

Uhonorowany Nagrodą Naukową Miasta Gdańska im. Jana Heweliusza, tytułem honorowego Obywatela Miasta Rumi, Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, Złotym Krzyżem Zasługi, Medalem Komisji Edukacji Narodowej, Medalem św. Wojciecha, Medalem Europejskim oraz wieloma wyróżnieniami państwowymi, resortowymi i regionalnymi.

Rektorzy i prorektorzy Politechniki Gdańskiej 1904-2014, red. B. Mazurkiewicz, Gdańsk 2014