Dyscyplina naukowa: budownictwo okrętowe
Sprawował urząd rektora w latach 1970-1975
Urodził się 30 października 1916 r. w Łodzi. Do 1939 r. był słuchaczem Wydziału Technicznego Szkoły Podchorążych Marynarki Wojennej w Toruniu (z dniem 15 października 1937 r. został mianowany podporucznikiem), II mechanikiem ORP „Błyskawica”, oficerem Komendy Marynarki Wojennej w Warszawie i uczestnikiem wojny obronnej w walkach Grupy Operacyjnej „Polesie”. W okresie od października 1939 r. do stycznia 1945 r. przebywał jako jeniec wojenny w Oflagu Arnswalde i Woldenbergu (Dobiegniew).
W latach 1945–1950 został zatrudniony jako pracownik Zarządu Drogowo-Wodnego w Turku, Stoczni Gdańskiej (kierownik Wydziału Urządzeń Centralnych, Traserni i Kadłubowni) oraz Centralnego Biura Konstrukcji Okrętowych w Gdańsku (starszy konstruktor, projektant parowej siłowni okrętowej supertrawlera – trawlera-przetwórni „Dalmor I”).
Studia wyższe ukończył w 1949 r. na Wydziale Budowy Okrętów Politechniki Gdańskiej, uzyskując tytuł magistra inżyniera budownictwa okrętowego. Pracę na Politechnice Gdańskiej rozpoczął w 1950 r. W 1951 r. został mianowany zastępcą profesora, a w 1959 r. – powołany na stanowisko docenta. Tytuł profesora nadzwyczajnego otrzymał w 1967 r.
Podczas pracy na Politechnice Gdańskiej pełnił funkcje: w 1951 r. kierownika Katedry Zastosowania i Użytkowania Maszyn Okrętowych, w latach 1952–1976 kierownika Katedry Siłowni Okrętowych, w latach 1951–1954 i 1958–1960 prodziekana oraz w latach 1964–1968 dziekana Wydziału Budowy Okrętów. W latach 1968–1969 był prorektorem ds. nauczania, a w latach 1970–1975 rektorem Politechniki Gdańskiej.
Poza Politechniką Gdańską pracował w latach 1948–1950 jako nauczyciel w Liceum Budownictwa Okrętowego w Gdańsku, w latach 1950–1952 jako wykładowca w Wieczorowej Szkole Inżynierskiej w Gdańsku, w latach 1976–1980 – profesor na Uniwersytecie Basra w Iraku, a w latach 1980–1982 profesor na Uniwersytecie Port Harcourt w Nigerii.
Autor ponad 40 publikacji, w tym 4 samodzielnych książek, na temat siłowni okrętowych i projektowania okrętów. Redaktor, członek Kolegium i Rady Programowej czasopisma „Budownictwo Okrętowe”. Promotor 7 doktorów.
Był członkiem Komitetu Energetyki Polskiej Akademii Nauk, Komitetu Budowy Maszyn PAN, Komitetu Nauki i Techniki PAN, Polskiego Towarzystwa Cybernetycznego oraz Stowarzyszenia Inżynierów i Techników Mechaników Polskich (w latach 1967–1969 przewodniczący Sekcji Okrętowców w Zarządzie Głównym). W latach 1969–1972 był posłem na Sejm Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej.
Został wyróżniony w 1970 r. godnością doktora honoris causa Instytutu Budowy Okrętów w Leningradzie, a ponadto odznaczony Krzyżem Walecznych, Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski oraz innymi odznaczeniami państwowymi, resortowymi i regionalnymi. Zmarł 14 stycznia 1985 r. w Sopocie.
Rektorzy i prorektorzy Politechniki Gdańskiej 1904-2014, red. B.Mazurkiewicz, Gdańsk 2014
