Dyscyplina naukowa: budowa i eksploatacja maszyn
Sprawował urząd rektora w latach 1981-1984
Urodził się 21 kwietnia 1918 r. w Wielkiej Łęce. Studiował do 1939 r. na Politechnice Gdańskiej, uzyskując półdyplom na Wydziale Okrętowo-Lotniczym. Tytuł inżyniera budowy okrętów uzyskał w 1942 r. w Glasgow, a tytuł magistra inżyniera na Wydziale Budowy Okrętów Politechniki Gdańskiej w 1950 r.
Od 1939 r. był praktykantem w stoczni angielskiej w Cowes, od stycznia do kwietnia 1940 r. służył jako marynarz na ORP „Błyskawica”, a w latach 1942–1945 pracował jako projektant w stoczni angielskiej w Furnes. Po powrocie do Polski był w latach 1946–1951 w Stoczni Gdańskiej głównym inżynierem i kierownikiem Wydziału Budowy Statków (kierował budową statku „Sołdek”), w 1951 r. dyrektorem technicznym tej stoczni i pracownikiem Centralnego Zarządu Przemysłu Okrętowego, w latach 1947–1949 nauczycielem w Liceum Budowy Okrętów Conradinum w Gdańsku, a w latach 1951–1952 w Stoczni Szczecińskiej doradcą do spraw budowy nowych statków.
Doktorat uzyskał w 1960 r. na Wydziale Budowy Okrętów Politechniki Gdańskiej. Na stanowisko zastępcy profesora został powołany w 1952 r., a na stanowisko docenta w 1958 r. Tytuł profesora nadzwyczajnego otrzymał w 1964 r., a profesora zwyczajnego w 1969 r.
W 1948 r. rozpoczął pracę na Politechnice Gdańskiej, w której pełnił następujące funkcje: w latach 1952–1988 kierownika Katedry i Zakładu Technologii Okrętów, w latach 1953–1954 i 1958–1964 dziekana Wydziału Budowy Okrętów, w latach 1964–1967 prorektora ds. ogólnych, w latach 1968–1975 zastępcy dyrektora Instytutu Okrętowego, a w latach 1981–1984 rektora uczelni.
Pełnił wiele funkcji poza Politechniką Gdańską: w latach 1960–1973 był przewodniczącym Oddziału Naczelnej Organizacji Technicznej w Gdańsku, w latach 1960–1992 przewodniczącym Komitetu Polsko-Norweskich Towarzystw Klasyfikacyjnych: Polskiego Rejestru Statków i Det Norske Veritas, w latach 1977–1988 członkiem Podkomisji do spraw Projektowania i Wyposażenia Statków Międzynarodowej Organizacji Morskiej IMO, w latach 1982–1988 członkiem Komitetu do spraw Zwalczania Wylewów na Morzu Komisji Helsińskiej, a w latach 1963–1988 członkiem Zespołu Dydaktyczno-Naukowego Ministerstwa Szkolnictwa Wyższego. Był organizatorem, współzałożycielem, prezesem i prezesem honorowym „Forum Okrętowego”.
Autor i współautor 207 publikacji, w tym 6 samodzielnych książek, na temat okrętownictwa i ochrony środowiska, 50 patentów oraz 9 wzorów użytkowych. Promotor 14 doktorów.
Był laureatem zespołowych Nagród Państwowych I stopnia w 1970 r. i II stopnia w 1986 r., wyróżniony także godnością doktora honoris causa Instytutu Budowy Okrętów w Leningradzie (1970), Uniwersytetu w Glasgow (1983), Uniwersytetu w Rostocku (1987), Politechniki Gdańskiej (1988), Akademii Marynarki Wojennej w Gdyni (2002) i Politechniki Szczecińskiej (2003).
Został odznaczony Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski z Gwiazdą oraz innymi odznaczeniami państwowymi, resortowymi, regionalnymi i zagranicznymi. Zmarł 9 sierpnia 2006 r. w Sopocie.
Rektorzy i prorektorzy Politechniki Gdańskiej 1904-2014, red. B. Mazurkiewicz, Gdańsk 2014