Dyscyplina naukowa: matematyka
Doktor honoris causa PG – 1985 roku
Promotor doktoratu honoris causa: prof. zw. mgr inż. Roman Kazimierczak

Urodził się 4 października 1904 roku we Lwowie. Był żołnierzem wojny polsko-bolszewickiej, uczestnikiem obrony Lwowa w 1920 roku.

Studia wyższe ukończył w 1927 roku na Wydziale Mechanicznym Politechniki Lwowskiej uzyskując tytuł inżyniera mechanika. W latach 1927–1941 pracował na Politechnice Lwowskiej, gdzie był asystentem w Katedrze Geometrii Wykreślnej prof. Kazimierza Bartla (późniejszego Premiera RP). W latach 1938–1939 był także asystentem na Uniwersytecie Jana Kazimierza we Lwowie. W latach 1941–1944 był urzędnikiem w Izbie Przemysłowo-Handlowej. W lipcu 1944 roku wyjechał ze Lwowa z powodu zbliżającej się Armii Czerwonej do miasta i zagrożenia aresztowaniem.

30 stycznia 1945 roku w Lublinie otrzymał nominację na Delegata Ministerstwa Oświaty – Departamentu Szkół Wyższych do spraw Politechniki Gdańskiej. Od 5 kwietnia 1945 roku do 31 sierpnia 1945 roku był współorganizatorem Politechniki Gdańskiej.

W latach 1945–1975 pracował na Politechnice Gdańskiej. W 1945 roku mianowany zastępcą profesora, tytuł profesora nadzwyczajnego otrzymał w 1949 roku, a profesora zwyczajnego w 1972 roku.

Na Politechnice Gdańskiej pełnił funkcję dziekana Wydziału Architektury w latach 1952–1954 i 1964–1969, w latach 1945–1972 był kierownikiem Katedry, a później Zakładu Geometrii Wykreślnej.

W latach 1951–1952 był prorektorem w Wieczorowej Szkole Inżynierskiej w Gdańsku. W latach 1948–1956 był nauczycielem geometrii wykreślnej na kursach dla nauczycieli szkół średnich w Gdańsku. Zatrudniony także w Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych w Gdańsku (1946–1976), w Wyższej Szkole Pedagogicznej w Gdańsku (1947–1948), nauczyciel w Gdańskich Technicznych Zakładach Naukowych w Gdańsku (1946–1948) i na Politechnice Szczecińskiej (1959–1962).

W 1975 roku przeszedł na emeryturę. W latach 1955–1988 był redaktorem naczelnym Zeszytów Naukowych Politechniki Gdańskiej. W latach 1966–1971 prowadził wykłady w ramach Politechniki Telewizyjnej w Gdańskim Ośrodku Telewizyjnym.

Był autorem i współautorem kilkunastu publikacji z dziedziny geometrii wykreślnej i rzutowej, perspektywy malarskiej, historii Politechniki Gdańskiej, w tym 2 książek i 1 skryptu. Promotor 6 doktorów.

Został wyróżniony 24 maja 1985 roku godnością doktora honoris causa Politechniki Gdańskiej za: „pracę naukową i znaczące w rozwoju nauki badania naukowe, oraz istotny wkład w kreowaniu międzynarodowej współpracy naukowo-badawczej”.

Został odznaczony Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski, Brązowym Medalem „Za długoletnią służbę” oraz innymi odznaczeniami państwowymi, wojskowymi i regionalnymi.

Zmarł 22 września 2000 roku w Gdańsku.

Bibliografia

  1. PG. Dział Obiegu i Archiwizacji Dokumentów. Nadanie tytułu i godności doctora honoris causa PG prof. Franciszkowi Otto -1985
  2. Encyklopedia Gdańska, red. B. Śliwiński, Gdańsk 2012
  3. Gliński M., Kukliński J., Kronika Gdańska 997–2000. T.2 1945–2000, Gdańsk 2006
  4. Hueckel S., Inżynierskie wspomnienia, Gdańsk 1981
  5. Kto jest kim w Polsce. Informator biograficzny, red. L. Becela et al., Warszawa 1989
  6. Panasiuk A., Miasto i ludzie: wspomnienia z lat powojennych, Gdańsk 2000
  7. Politechnika Gdańska. Program na rok akademicki 1950/51, Gdańsk 1950
  8. Politechnika Gdańska 1945–1970. Księga pamiątkowa, Gdańsk 1970
  9. Politechnika Gdańska 50 lat. Wczoraj, dziś, jutro. Rok jubileuszowy 1994/95, red. B. Ząbczyk-Chmielewska, B. Hakuć, Gdańsk 1995
  10. Politechnika Lwowska 1844–1945, red. R.Szewalski et al., Wrocław 1993
  11. Pionierzy Politechniki Gdańskiej, red. Z. Paszota, J. Rachoń, E. Wittbrodt, Gdańsk 2005
  12. Zarys dziejów politechniki w Gdańsku 1904–2004, Gdańsk 2004