Dyscyplina naukowa: budownictwo, górnictwo i geologia inżynierska
Doktor honoris causa PG – 1995 roku
Promotor: prof. zw. dr hab. inż. Eugeniusz Dembicki
Urodził się 23 lipca 1938 roku w Hamburgu.
Studia wyższe ukończył w 1963 roku na Uniwersytecie Technicznym w Brunszwiku, gdzie uzyskał dyplom inżyniera dyplomowanego budownictwa lądowego.
W 1968 roku uzyskał stopień doktora w dziedzinie mechaniki gruntów, a stopień doktora habilitowanego w 1974 roku w Karlsruher Institut für Technologie w Karlsruhe. Tytuł profesora zwyczajnego otrzymał w 1973 roku. W latach 1968–2006 pracował w Karlsruher Institut für Technologie, gdzie w latach 1973–2006 był dyrektorem Instytutu Mechaniki Gruntów i Mechaniki Skał, Fundamentowania (IBF).
W latach 1981–1983 pełnił funkcje dziekana Wydziału Budownictwa, w latach 1983–1989 prorektora do spraw nauki Uniwersytetu Technicznego Fridericiana (Technische Hochschule) w Karlsruhe. Na emeryturę przeszedł w 2006 roku.
Od lat siedemdziesiątych XX wieku współpracował z Katedrą Geotechniki Wydziału Hydrotechniki (obecnie Wydział Inżynierii Lądowej i Środowiska) na Politechnice Gdańskiej.
Autor 120 publikacji na temat mechaniki gruntów, geotechniki, w tym 3 książek, m.in. „Mechanika gruntów”, Berlin 1981. Zajmował się zagadnieniami geologii – rekultywacji terenów pokopalnianych we wschodnich Niemczech.
Jest twórcą międzynarodowej szkoły teoretycznej mechaniki gruntów i jej aspektów praktycznych.
Autor teorii hypoplastycznej konstytutywnej dla gruntów i innych materiałów rozdrobnionych, które pozwoliły na wyjaśnienie lepkościowych zachowań gruntów. Opracował metody określenia stateczności (metoda gwoździowania gruntu, zamrażania gruntu), parcia silosów, biologicznego oczyszczania gruntu. Autor wielu patentów.
Jest międzynarodowym ekspertem z dziedziny fundamentowania, uczestniczył między innymi w pracach nad zabezpieczeniem osiadania ściany zachodniej Muzeum Zamkowego w Malborku.
W 2006 roku otrzymał honorowe członkostwo Niemieckiego Towarzystwa Geotechnicznego (DGGT). Należy do Sekcji Mechaniki Gruntów Komitetu Geotechniki, był przewodniczącym Komitetu Normalizacyjnego – „Euronorm” w zakresie Norm Bezpieczeństwa w geotechnice. Członek Niemieckiego Towarzystwa Budowli Gruntowych i Ziemnych – przewodniczący Sekcji Mechaniki Gruntów.
24 maja 1995 roku został wyróżniony godnością doktora honoris causa Politechniki Gdańskiej za „wiedzę w pracy naukowej, nowoczesne technologie w pracy badawczej, edukacji technicznej oraz współpracę w międzynarodowym kształceniu”.
Jest laureatem Nagrody Naukowej Towarzystwa Wspierania Nauki im. Maxa Plancka w 1991 roku.
Bibliografia
- Dział Obiegu i Archiwizacji Dokumentów Politechniki Gdańskiej. Nadanie tytułu i godności doctora honoris causa PG prof. Gerdowi Gudehusowi
- J.W. Doerffer, Życie i pasje. Wspomnienia, t. III. Burzliwy okres 1970–1988, Gdańsk 2005.
- E.Dembicki, Z. Sikora, Prof. Gerd Gudehus doktorem honoris causa Politechniki Gdańskiej (24 maja 1995 r.), Pismo PG, nr 5 z 1995.
- Księga jubileuszowa 50-lecia Wydziału Hydrotechniki 1945–1995, od 15 lutego 1995 r. Wydział Inżynierii Środowiska, red. A. Tejchman, M.Topolnicki, Gdańsk, maj 1995 r.
- M. Nussbaumer, K. Nübel, Professor Dr. Ing. h.c. Gerd Gudehus wurde 65, „Geotechnik“, Band 26, 203, nr 3, s.146
- Wydział Inżynierii Lądowej i Środowiska. Księga jubileuszowa, red. B. Zadroga, Gdańsk 2005.
