Człowiek, który żył naprawdę… Wspomnienie o moim Tacie, dr. inż. Jerzym Zielińskim
W dniu 27 lutego 2024 roku miną cztery lata od śmierci mojego Taty, dr. inż. Jerzego Zielińskiego. Mówi się, że człowiek umiera dwa razy. Pierwszy, gdy istotnie umiera, natomiast drugi raz, gdy umiera o nim pamięć, i właśnie dlatego zdecydowałam się napisać o moim Tacie, długoletnim pracowniku Politechniki Gdańskiej, który odszedł zbyt wcześnie w czasie pandemii COVID-19.
Tata miał trzy miłości w swoim życiu: naszą Rodzinę, sport i Politechnikę Gdańską; był Człowiekiem, którego życiorysem można by zapewne obdarować kilka osób, dlatego zdecydowałam się opowiedzieć o Jego pasjach i życiu zawodowym.
Tagi
